Koud is de ochtend. Maar vol moed. Ga je richting de strijd. Onwetende wat de dag zal brengen. Of je nog zal staan aan het eind. De zon komt op over de velden. Nog even en de Hel breekt los. De gloed van het slachtveld is in de verte te zien.
Het begint.
Het begint rustig maar al snel. Ben je bezig. Je kan je hoofd er maar net bijhouden. Alles gaat te snel. Maar toch gaat het niet snel genoeg. Je ziet hoe deze realiteit de mensen om je heen verandert. Dag na dag worden ze gevoellozer. Mensen keren zich tegen elkaar. Er word gewonnen. Maar uiteindelijk verliest iedereen iets. En altijd verliezen ze hun onschuld. Alleen de sterken blijven overeind.
Koud is de strijd. Mensen vragen zich af waarom vechten we nu. Iedereen heeft wel een antwoord. Maar vaak klinkt het alsof ze zichzelf er nog van moeten overtuigen. Kleine kinderen worden volwassen op het slagveld.Oorlog verandert nooit, het verandert alleen de mensen die er in vechten.
Door je hoofd koel te houden, door goed na te denken en vooral door puur geluk. Kom je de dag door. Je bent veilig voor nu. Maar je weet. Morgen begint de hel weer. Morgen weer naar school.
woensdag 29 september 2010
SollarPowerdPeople, A reaction
Dit is een reactie op:http://rutgerhoekstra.blogspot.com/2010/09/negativiteit-kende.html
De school de laatste tijd hangt in een cirkel van sleur en apathy gemixed met depressie. En ik geef R. Hoekstra Gelijk. Het komt grotendeels door de herfst. Maar er speelt meer. Mensen keren zich tegen elkaar. Vertonen gedrag dat niet hun eigen is. En terwijl ik liefdes zie groeien. Zie ik ook veel dingen sterven. Het is alsof de school vastzit in een steeds herhalend blues refrein. Het lijkt alsof iedereen net een sterf geval heeft gehad. En er een grote periode van rouw zich afspeelt. Er is iets mis. Maar wat, dat is me nog niet duidelijk.
De school de laatste tijd hangt in een cirkel van sleur en apathy gemixed met depressie. En ik geef R. Hoekstra Gelijk. Het komt grotendeels door de herfst. Maar er speelt meer. Mensen keren zich tegen elkaar. Vertonen gedrag dat niet hun eigen is. En terwijl ik liefdes zie groeien. Zie ik ook veel dingen sterven. Het is alsof de school vastzit in een steeds herhalend blues refrein. Het lijkt alsof iedereen net een sterf geval heeft gehad. En er een grote periode van rouw zich afspeelt. Er is iets mis. Maar wat, dat is me nog niet duidelijk.
woensdag 22 september 2010
Het Leven Bekeken Uit Een Bus...
De gouden gloed van de zon straalt over de weilanden. Op deze ene zomerse dag in een orkaan van grijs. Ik zit in de bus. Ik kijk met een glimlach naar het mooie schouwspel dat zich buiten voordoet. Het herinnert me er aan waarom ik ook alweer aan fotografie doe. Het zet dingen in perspectief.
Werd wakker viel uit bed. Ging douchen. Eten. En mijn bus halen. De eerste keer dit schooljaar dat ik met de bus ga, mijn trouwe fiets blijft mooi in het hok. Weet de bus nog net te halen. Druk. Nog een lege plek. Bij een raam nog wel. Maar niemand die er gaat zitten. Waarschijnlijk omdat er naast een nogal dreigend uitziende skinhead zit. Maar ik loop er heen vraag of ik er kan zitten. Tuurlijk mag dat. het het feit dat het een Skinhead is maakt hem niet meteen raar volk. Ik ga zitten. Tegenover me zit een meisje een boek te lezen. We kijken elkaar aan als ik ga zitten en haar per ongeluk stoot. Een uitwisseling van glimlachen. Ik ga uit het raam staren. En druk op Play van een lange coldplay playlist.
Een prachtige tentoonstelling van herfstschoonheid doet zich buiten voor. Appelgaarden. Maïsvelden alles ziet er mooi uit onder de gouden zon. Je kan er gewoon meer van genieten vanuit een warme bus dan vanaf een koude(en Natte) fiets. Ik doe wat ik altijd doe. Ik bestudeer mijn medebusgenoten. Allemaal vertonen ze typisch bus gedrag. Zo erg dat je bijna weet waar ze aan denken.
Ik stap uit. Nog even een kleine oogwisseling met het meisje met het boek. Ik stap uit. De zon voelt warm op mij gezicht. Ik loop naar school. Lachend over de notie van mijn Haat Liefde verhouding met het OV. Want jah andere dagen zal je mij er vast nog op betrappen Qbuzz helemaal af te zeiken. Maar het gaat hier niet om het reizen. Maar de psychologie achter het reizen. Het ervaren van dingen. Het observeren van de wereld. Het leven bekeken vanuit een bus.
School verloopt prettig. Vandaag is z’n dag dat je met plezier naar school gaat. Einde van de dag op naar huis. Rennen (Sprinten eign) Om de bus te halen. Maar ik red het, gelukkig. Ik ga zitten naast een bekende. Een bepaald figuur dat net als mij het 2e jaar niet lukte te halen. Een gezellige terugrit volgt. Ik stap uit. Loop naar huis. De zon in mijn nek schijnend. Wouldn't wanna change a thing.
Werd wakker viel uit bed. Ging douchen. Eten. En mijn bus halen. De eerste keer dit schooljaar dat ik met de bus ga, mijn trouwe fiets blijft mooi in het hok. Weet de bus nog net te halen. Druk. Nog een lege plek. Bij een raam nog wel. Maar niemand die er gaat zitten. Waarschijnlijk omdat er naast een nogal dreigend uitziende skinhead zit. Maar ik loop er heen vraag of ik er kan zitten. Tuurlijk mag dat. het het feit dat het een Skinhead is maakt hem niet meteen raar volk. Ik ga zitten. Tegenover me zit een meisje een boek te lezen. We kijken elkaar aan als ik ga zitten en haar per ongeluk stoot. Een uitwisseling van glimlachen. Ik ga uit het raam staren. En druk op Play van een lange coldplay playlist.
Een prachtige tentoonstelling van herfstschoonheid doet zich buiten voor. Appelgaarden. Maïsvelden alles ziet er mooi uit onder de gouden zon. Je kan er gewoon meer van genieten vanuit een warme bus dan vanaf een koude(en Natte) fiets. Ik doe wat ik altijd doe. Ik bestudeer mijn medebusgenoten. Allemaal vertonen ze typisch bus gedrag. Zo erg dat je bijna weet waar ze aan denken.
Ik stap uit. Nog even een kleine oogwisseling met het meisje met het boek. Ik stap uit. De zon voelt warm op mij gezicht. Ik loop naar school. Lachend over de notie van mijn Haat Liefde verhouding met het OV. Want jah andere dagen zal je mij er vast nog op betrappen Qbuzz helemaal af te zeiken. Maar het gaat hier niet om het reizen. Maar de psychologie achter het reizen. Het ervaren van dingen. Het observeren van de wereld. Het leven bekeken vanuit een bus.
School verloopt prettig. Vandaag is z’n dag dat je met plezier naar school gaat. Einde van de dag op naar huis. Rennen (Sprinten eign) Om de bus te halen. Maar ik red het, gelukkig. Ik ga zitten naast een bekende. Een bepaald figuur dat net als mij het 2e jaar niet lukte te halen. Een gezellige terugrit volgt. Ik stap uit. Loop naar huis. De zon in mijn nek schijnend. Wouldn't wanna change a thing.
dinsdag 21 september 2010
Wanderers Anthem.
The madness Hits,It throws the world of track.
The Pain That it brings wil not hold me back.
Put on your mask and accept your fate.
Preception could prove to be your greatest trait
The wise man sits at the mountain's heel.
In the world of the sand we worship the Steel.
The shadows of the past are burnend in the ground.
Haunting memories for those still Arround.
The Pain That it brings wil not hold me back.
Put on your mask and accept your fate.
Preception could prove to be your greatest trait
The wise man sits at the mountain's heel.
In the world of the sand we worship the Steel.
The shadows of the past are burnend in the ground.
Haunting memories for those still Arround.
Scavenge your courage and stand up high.
When the end has past, there is no time to sigh.
In the aftermath of the storm, you will see.
The Road ahead is all that there wil ever be.
zondag 12 september 2010
Sunday Night Bluestime
Blues klinkt uit mijn stereo, een glas whisky op het bureau, Terwijl ik mijn baardje streel, Gaan er verschillende gedachten door me heen.
Ik kijk diepzinnig uit het raam, Neem een slok van mijn glas, Allemaal vragen, Niet dat het belangrijk is, Anderen liggen er niet van wakker
De zekerheid van de situatie dringt tot me door, Ik heb zin in een sigaret, maar nee ik ben gestopt
Mensen zouden mijn gedachten diep kunnen noemen, Maar zo diep vind ik ze niet, Eerder nutteloos, De muziek verandert Sinatra, Hmm een teken?
Ik praat over MSN met mensen die me niet boeien, Ik neem nog een slok, Ben ik alcohollist? Ik kijk weer uit het raam, Niet dat je wat ziet
De wolken blokkeren de sterren, En de straten zijn dood, het ziet er gewoon stoer uit diepzinnig naar buiten te kijken, Al ben ik alleen,
Ik kijk diepzinnig uit het raam, Neem een slok van mijn glas, Allemaal vragen, Niet dat het belangrijk is, Anderen liggen er niet van wakker
De zekerheid van de situatie dringt tot me door, Ik heb zin in een sigaret, maar nee ik ben gestopt
Mensen zouden mijn gedachten diep kunnen noemen, Maar zo diep vind ik ze niet, Eerder nutteloos, De muziek verandert Sinatra, Hmm een teken?
Ik praat over MSN met mensen die me niet boeien, Ik neem nog een slok, Ben ik alcohollist? Ik kijk weer uit het raam, Niet dat je wat ziet
De wolken blokkeren de sterren, En de straten zijn dood, het ziet er gewoon stoer uit diepzinnig naar buiten te kijken, Al ben ik alleen,
zaterdag 11 september 2010
The Man Who Wandered the World
Isolation, Never a good thing for a person. This is the story of Jason. Jason likes to draw.
Now Jason was never the popular kid. He got bullied, a lot. Even the nerds would beat him up. And the fact that he had an overprotective Christian mother. And a preacher father. Didn’t help, not at all. He had one friend though, Eve. The girl next door. Eve was always nice to him, shared her cookies at lunch time and always knew what to say to cheer him up. One day the parents decide that the world is to sinful for Jason to live in. So Jason was to be homeschooled no contact with the world that would defile him.
But homeschooling didn’t work well for Jason. The social isolation and the constant indoctrination made him feel trapped. But every time he asked to go outside the parents would get furious and the father would beat him till he was “clean” Again. At some point Jason was confined to the basement. By that point Jason was 14. It was in that basement Jason found a treasure that the old inhabitants left behind. A television set. Books lots of books on all kinds of subjects. He kept it all hidden from his parents under the floorboards. Knowing they would just take it away. He the following 4 years reading, watching the TV. Learning all he could. And drawing he loved to draw. And his parents didn’t mind him drawing. Although some drawings they did find disturbing. To his parents Jason acted like the perfect child. He could act well.
But a few days after his 18th Birthday. His parents found out. Jason had fallen asleep with the floorboards still open. And a book in his arms. He was right they took it all away and burned the books. He was broken. He never rebelled again and did everything they said. Until one month later there is a tap at the basement window. He had looked through that window for the last 4 years of his life each moment longing to get out there. But there where bars before the window. He goes to look. It’s a young woman. She says hi Jason remember me?. He does, it’s Eve. Sweet Eve. Eve starts to tell him what went on outside after he left.
Apparently Jason’s parents had told everyone Jason went to live with family in New Zealand. Even gave a fake address . But this summer Eve was in New Zealand when she remembered her old friend. She went to the address but when she got their Jason didn’t live there. Though his aunt did. After some intense questioning the aunt cracked. She told her what her brother and sister in law believed. But she didn’t know where Jason was. That was when Eve remembered the window that on a certain day had bars in front of them. So when she got back she went straight to his house.
As happy Jason is to see her. He warns her not to call the police cause that would probably result in his death. Because his father had said before. I rather kill you now. Then see you fall in the devil’s grips. Eve understands. They make a plan…..
One week later. At night time, Eve breaks in and unlocks the door to the basement. They grab whatever they can and get out. They drive out of town. They get out of the car. She asks him:” So where are you going now.” He looks up with a smile and says: “well I heard New Zealand’s nice this time of year.”
Sunset: The parents go check on their little baby. He’s gone nothing left but one drawing. A cross being pulled in the ground. With the Inscription: “I’m on a Highway to Hell See you there”
One year later Jason finds himself sharing shelter from a storm with a fellow wanderer. He tells the wanderer his story. And heads out to the road after the storm. Moving Forward…wandering the world.
On some stormy nights I still think back to the time I shared shelter with the "Basement Dweller"
Now Jason was never the popular kid. He got bullied, a lot. Even the nerds would beat him up. And the fact that he had an overprotective Christian mother. And a preacher father. Didn’t help, not at all. He had one friend though, Eve. The girl next door. Eve was always nice to him, shared her cookies at lunch time and always knew what to say to cheer him up. One day the parents decide that the world is to sinful for Jason to live in. So Jason was to be homeschooled no contact with the world that would defile him.
But homeschooling didn’t work well for Jason. The social isolation and the constant indoctrination made him feel trapped. But every time he asked to go outside the parents would get furious and the father would beat him till he was “clean” Again. At some point Jason was confined to the basement. By that point Jason was 14. It was in that basement Jason found a treasure that the old inhabitants left behind. A television set. Books lots of books on all kinds of subjects. He kept it all hidden from his parents under the floorboards. Knowing they would just take it away. He the following 4 years reading, watching the TV. Learning all he could. And drawing he loved to draw. And his parents didn’t mind him drawing. Although some drawings they did find disturbing. To his parents Jason acted like the perfect child. He could act well.
But a few days after his 18th Birthday. His parents found out. Jason had fallen asleep with the floorboards still open. And a book in his arms. He was right they took it all away and burned the books. He was broken. He never rebelled again and did everything they said. Until one month later there is a tap at the basement window. He had looked through that window for the last 4 years of his life each moment longing to get out there. But there where bars before the window. He goes to look. It’s a young woman. She says hi Jason remember me?. He does, it’s Eve. Sweet Eve. Eve starts to tell him what went on outside after he left.
Apparently Jason’s parents had told everyone Jason went to live with family in New Zealand. Even gave a fake address . But this summer Eve was in New Zealand when she remembered her old friend. She went to the address but when she got their Jason didn’t live there. Though his aunt did. After some intense questioning the aunt cracked. She told her what her brother and sister in law believed. But she didn’t know where Jason was. That was when Eve remembered the window that on a certain day had bars in front of them. So when she got back she went straight to his house.
As happy Jason is to see her. He warns her not to call the police cause that would probably result in his death. Because his father had said before. I rather kill you now. Then see you fall in the devil’s grips. Eve understands. They make a plan…..
One week later. At night time, Eve breaks in and unlocks the door to the basement. They grab whatever they can and get out. They drive out of town. They get out of the car. She asks him:” So where are you going now.” He looks up with a smile and says: “well I heard New Zealand’s nice this time of year.”
Sunset: The parents go check on their little baby. He’s gone nothing left but one drawing. A cross being pulled in the ground. With the Inscription: “I’m on a Highway to Hell See you there”
One year later Jason finds himself sharing shelter from a storm with a fellow wanderer. He tells the wanderer his story. And heads out to the road after the storm. Moving Forward…wandering the world.
On some stormy nights I still think back to the time I shared shelter with the "Basement Dweller"
Abonneren op:
Posts (Atom)