Akkers van Vriendschap

Twee vrienden, beide boeren zonen, Broeders voor het leven, samen werden ze volwassen. Niks kwam tussen hun in, zelfs geen vrouwen. Ze groeiden op, ze hadden dromen. De een wouw het bedrijf van zijn vader overnemen, een gezin stichten, een bescheiden leven leiden. De andere had dromen van avontuur en muziek, hij wou troubadour worden, reizend van land naar land zingend over alles en niks. Dus zo scheiden hun wegen zich. De ene werd boer, de andere troubadour.
De boer leidde een simpel leven, werkte hard, werd verliefd, kreeg kinderen. Hij had een simpel maar gelukkig bestaan. Maar toch elke avond weer dacht hij terug aan zijn oude vriend, waar zou hij zijn, wat was hij aan het doen. Zeventien jaar ging voorbij zonder dat de vrienden elkaar hadden gezien, maar tijdens een stormachtige avond, toen de boer en zijn gezin aan tafel zaten. Was er ineens een hard gebonk op de deur. De boer deed open, en daar stond een man, hij zag er ziek en vies uit. Zijn vrouw en kinderen keken geschokt naar de gedaante in de deur post, maar de boer glimlachte, want daar stond zijn beste vriend, zijn broeder de troubadour. De troubadour glimlachte pijnlijk terug, de boer haalde vlug zijn oude kameraad binnen, legde aan zijn vrouw uit wie het was en liet haar snel wat te eten voor deze man maken.
De Troubadour ging zitten en vertelde zijn oude vriend over zijn avonturen. Hij had een moeilijk maar interessant leven geleid, hij had vele uithoeken van de wereld gezien, en het bed met vele mooie vrouwen gedeeld. Maar hij had ook veel geleden, weken zonder eten en slaapplaatsen gezeten, vreselijke dingen meegemaakt. En dingen gedaan waarvan hij nog steeds spijt had
De troubadour bleef een week bij zijn vriend, oude herinneringen ophalen. Toen de troubadour weer klaar was verder te reizen, bood de boer hem aan om te blijven, maar de troubadour wees het af. Jij hebt jouw leven, en ik heb het mijne, mijn toekomst is misschien grimmig, maar ik heb nog niet alles gezien wat ik wil zien, misschien dat ooit, wanneer ik genoeg gereisd hebt, ik terug kom op je aanbod. En zo liet de troubadour zijn oude vriend en de boerderij achter.
Met de boer ging het nog jaren goed, maar hij was een ouderwets denkend man, de boerderijen om hem heen groeiden, werkten hem langzaam er uit. De boer werd beetje bij beetje geruïneerd, zijn vrouw werd ziek en stierf. Kort daarna werd de boer zelf ook ziek, en hij stierf. Veel mensen werden ziek in die tijd. De kinderen van de boer waren ondertussen volwassen en gingen uiteindelijk verder met hun leven.
Maar de troubadour, die zingt nog steeds overal waar hij komt een lied over een boer, een vriend, een broeder. De troubadour vertelt aan ieder die wil luisterren over zijn vriend de boer.