Tuesday

The Strangest thing happened to me today. While sitting in class, a girl sitting next to me had a meltdown, and broke into a thousand pieces, scattered all over the floor. Which was quite a shame, because I’m sure the cleaning lady did her best cleaning that floor on Monday. So I sat down on the floor and began to put together the pieces of the girl again. This seemed like a large task to do on my own, but luckily Rutger came by with some industrial magic glue. And we started to put this human jigsaw puzzle back together. What seemed like an eternity but was only 15 minutes later, and we we’re finished. When the last peace was placed in its place with surgical precision the girl opened her eyes. She thanked me and Rutger for what we had done and granted us both one wish. I immediately wished for a pair of socks. The girl looked at me like I was some sort of madman, so I explained that the lepricons living in my washing machine, always stole my socks to use as sleeping bags. After I had gotten my socks, Rutger wished for a swing set. Not long after that, the school day finished and I returned home, with warm feet. And I always thought that finishing a puzzle was its own reward.

Monday

While taking a quite nap during class, dreaming of my bellybutton. I was rudely awakened by a man trying to eat me, when my vision had fully returned to me I saw that it wasn’t a man. But a Tiger-zombie. When I dispatched of the zombie and made my way in to the hallway I saw that the whole school had been taken over. Being without arms once again and no clear route of escape I hid inside a shoe. But the disguise failed and the Tiger-zombies sniffed me out. Just when I had given up hope and accepted the fact that I would never see my parents Boone and my staircase again. This Red Haired warrior woman came slashing her way through the zombies with a sword as long as my legs. I’m not very small, so it was a very big sword. When she stopped slashing and all the Tiger-zombies in sight where either dead or close to it. I saw that the Amazon who had just saved me, was this girl I knew named Eva. We walked around for a bit until I saw a husky, but it turned out to be Roy. So I didn’t care much. Finally we spotted a portal of sorts. When I walked out of it, I discovered that I wasn’t actually in school just now, but in an alternant reality hidden inside a teachers’ lounge chair. While walking toward the cafeteria, I started to think, Why do Mondays always have to be so hectic I wondered, but no answer came to mind. Aw well, that was my Monday really, quite uneventful as you can see. 

Just another sunday.

So it all started with a walk by the water. A vortex opened before my feet. I’d say I’m an adventures type so I jumped in. When the brightness cleared I found myself in a dark derelict wasteland. It seemed ravaged by nuclear war. As I walked around a bit I spotted a human settlement. As I made my way to the gate a giant scorpion came running after me, being unarmed I made conversation with the creature in the hopes he was good natured. As it turned out he was, he was a local teacher at the settlement I was heading for. When I walked through the gate I saw a beautiful woman, she told me that I was sent there to help them rebuild civilization as their leader. I said I didn’t care much for their future and jumped through a vortex that had just opened. I found myself back at the waterside. I didn't really want a life filled with happiness and importance. That was my day really. What a fantastic day I thought to myself, what a fantastic day indeed.

Het Internet

Het Internet, we hebben er allemaal mee te maken. Het heeft zich zo geïntegreerd in de hedendaagse globale maatschappij dat we afhankelijk zijn geworden. Bijna iedereen maakt wel gebruik van diensten als YouTube, Facebook en Twitter, en door deze media wordt de wereld steeds kleiner. Mensen in een ander land zijn ineens steeds minder vreemd. Je kunt bijna zeggen dat het ons samen brengt, nee sterker nog: je kunt dat zeggen. Het internet zelf is uiteindelijk gewoon een land, een natie of een samenleving. Niet een natie die land bezit, die belasting eist, maar een land waar iedereen in de basis gelijk is en dus zijn eigen positie hier in moet vinden. Een land waar informatie vrij gedeeld wordt, waar alles om informatie draait, alles is open voor iedereen en zo kun je ongelofelijke hoeveelheden kennis opdoen op het net. De mensen met macht zijn ook de mensen met informatie. 

Nu loopt de openheid en neutraliteit van het internet gevaar. Critici beweren dat het gevaarlijk is en het menselijke contact verslechterd en meerdere regeringen zoals de VS en China proberen het te beheersen.
Maar dat zou niet iets goeds zijn, want het is juist die vrijheid van informatie die ervoor zorgt dat het internet een werkende en snelgroeiende samenleving is. Het internet brengt ook juist mensen samen door landsgrenzen en cultuur te negeren en in basis iedereen op gelijke voet met elkaar te laten communiceren. 

En nu woed dus de strijd om het internet. Als de critici winnen, dan kunnen we de vrijheid gedag zeggen en zijn de mensen een stap dichter bij een Orwell achtige dystopie. Maar ik betwijfel of het ze lukt de  ‘Anarchisten van het web’ te verslaan. Want uiteindelijk krijgen ze dan te maken met de terugslag van hun eigen inwoners, en al is de man zeldzaam die de status quo durft te verstoren, onderdrukking leidt uiteindelijk tot revolutie. Maar voornamelijk denk ik dat het ze niet lukt, omdat het internet een globaal iets is. Eén land zal het nooit kunnen beheersen en in de huidige wereld van globalisatie kun je niet meer los van de wereld zijn, je kunt niet meer niet meedoen met de rest. Zelfs Amerika zal niet de wereld kunnen beheersen en buitensluiten tegelijkertijd.

 
Er woed nu een oorlog; om het internet en uiteindelijk om onze vrijheid. De soldaten, dat zijn wij, iedereen die gebruikt maakt van het internet. Maar aan welke kant je staat bepaal je uiteindelijk zelf. Ik hoop alleen dat je goed nadenkt over hoe jij de toekomst wil zien, want uiteindelijk is dat ook de kracht van het internet; één man met een idee, kan de wereld veranderen.

Zomer Nostalgie

Het  was hartje zomer, en ik hoefde nergens heen, ik had geen verplichtingen. Het was warm echt warm, maar de avonden waren heerlijk. Daar zat ik in een tuinstoel, mijn voeten op een tafeltje. Genietend met een biertje in mijn hand van een prachtige zonsondergang. Uit mijn laptop die buiten stond draaide de orgels van Procol Harum. Ik vroeg me af wat iedereen die ik kon nu deed, en in mijn fantasie zag ik hoe de camera die van bovenaf mij bekeek, bij andere mensen over de hoofden ging. Sommigen eenzaam in hun kamer, anderen plezier aan het maken. Sommigen lagen vast al te slapen. Terwijl anderen de liefde vonden. Iedereen had zijn verhaal. Iedereen had zijn zomer. En zo kwam de camera weer bij mij. Ik had net nog Grease liedjes gecorrespondeerd met een Grunninger over twitter. Ik stond op ging in de hangmat liggen. Deed mijn cowboy-hoed over mijn ogen. En droomde weg. 

Het leven in een flits,

Het begint met een wit licht je bent geboren, Jonge, Meisje,
Je leert te lopen, praten hoeft niet in de volgorde,
Ben je links ben je recht je moet worden ingedeeld,
Tijd voor school, kennis is misschien macht maar dan moet je eerst leren,
Leren, Leren, Leren, Dan ben je ouder tijd voor de grote school heb je wat geleerd?
Sociale druk, Wie ben je wat ben je bij wie hoor je, alles word bepaalt,
Je moet leren je toekomst weten plannen, je weet niks.
Examen tijd leren, leren, leren, wat maakt het uit je vergeet het toch.
Tijd voor de toekomst, meer leren kennis opdoen tot je dood bent.
Hollen voor de bus, je leven is in een flits voorbij,
Je bent volwassen tijd om verantwoordelijk te zijn,
Vind een baan, sticht een gezin, met je vrijheid is het gedaan,
Je hebt hopen, dromen, je wacht je tijd af,
en dan ben je oud, je dromen vergaand goud,
Dan is het wachten op het laatste dat nog rest,
Wachten op het avontuur van de eeuwige rust,